آفتابیست حضرت آدم


روشن از نور او بود عالم

ما منور از او و او از او


نیک دریاب این سخن فافهم

ساغر ما حباب پر آب است


خوش بود تشنه با چنین همدم

دل و دلبر رفیق هم گردید


جان و جانان روان شده باهم

جام بی جم اگر کسی دیده


ما ندیدیم جام را بی جم

دردمندیم و وصل او درمان


دل ما ریش و لطف او مرهم

در خرابات رند و سرمستیم


بندهٔ او و سید عالم